26 Eylül 2016 Pazartesi

Bu Tren Nereye Gidiyor?

Büyük konuşmayacaksın şu hayatta ya da boyunun yettiği büyüklükte konuşacaksın. 

Şu diplamamı bir alayım bir daha da öldürseler adım atmam dediğim şehre, bildiğin liseli aşık kıvamında gidiyorum. Böyle karnımda kelebekler de yok bildiğin kelebek ve tırtıl sürüsü istila etmişer bugün beni :) 


Şansss kardeşim başka şey değil. Beğenmemezlik yapmıycam gelen ilk pendik minibüsüne binicem abicim diye evden çıktım aman yarabbi! Bildiğin taş arabası senkronu ile pendik'e vardık. Yolculuk süresi cumartesi sabahı 30 dk sürüyor efendim. 


Okulların açılması vesilesi ile deli manyak bir trene biniş kuyruğuna maruz kaldık ama insanları izlemek de ayrı keyifti.


Tam dakikaasında hareket eden tren keyifle yola koyuldu. Yaklaşık 20 dk sonra kahvaltı servisimiz başladı.

İlgilisine ücret tarifesini yazalım : pendik - izmit ekonomi sınıf 15 tl, ekonomi yemekli 35, bc yemeksiz 21,5 tl   Bc yemekli 42 tl. Ama tabii Pendik / Ankara tarifesi tamamen farklı eko bilet 70 tl, bc yemekli 108 tl, bc yemeksiz 98 tl. İlgilisine .. :) 




Aklımdan milyonlarca şey geçmesi normal değil mi? 14 sene önce bugünü hayal edemezdim çünkü. Haydarpaşa - AdapaZarı hattının kahrını senelerce çeken bir nesildik biz. Şu an uçak koltuğundan daha rahat bir koltukta gömülmüş bu satırları yazıyorum. Ve keyfim yerinde bu trende ve tam da beklediğim konforda. 


Dakikası dakikasına İzmit'te indim ve etrafa baktığımda daha modern bir İzmit gördüm. İleride bekleyen güvenlik gözüme ilişti. Önce aldırmadım sonra baktım ki etrafta benden başka kimse yok ve adam hala bakıyor. Yanına doğru yürüdüm ve günaydın dedim. Meğer, azıcık insan geldiğinden hızlı trenle bu şehre; gelenleri çıkışa doğru alıp, kapıları da kapatıyorlarmış. Adamın nazik tavrı ile bekleme salonuna geçtim. Etrafı inceledim. Zaman çok zalimdi. 14 sene önce okula ilk başladığım gün sırtımda olan çantam bu sefer yine sırtımdaydı ama ilk kez ağırlık hissediyordum. 


Ayşe biraz gecikeceği için oturdum ve insanları izlemeye başladım. Güvenlik parkurundan ses gelince kafamı kaldırdım ve Ayşe gelmişti nihayet 😊 sanki askere giden nişanlıma kavuşuyorum benim heyecana bakar mısın sevgili okuyucu? 


Sarılmamla çantalarımı fırlatmam bir oldu. Nerdesin sen, nerelere gittin, diye söylenme / haykırma/ ağlama ile karışık bir kavuşma anı yaşadık. 


Bilet gişesindeki amcalar ve güvenlik çok da anlamadı halimizi ama dünya umrumda değildi her zaman olduğu gibi😊 


Hep olur ya, "dur sana bir bakayım" der en meraklı kişi ben de öyle yaptım. Ayşecan, sapasağlam, aydınlık yüzü ile gelmişti. İstasyon bizim seslerimize , ağlaşmalarımıza şahit oldu resmen. Sonrasında İzmit'li Ayşe ile bu pozu verdik 👭



Kahvaltı için kurulduğumuzda ve hatta kurulmadan ben anlatmaya başladım. Yazı hasta geçirdiğim için anlatacak bir sürü şey vardı. Öyle çok dalmışız ki oturduğumuz marinada fotoğraf çekmeyi akıl edemedik! Neyse bir sonraki sefere diyelim. 


Hep bekârdık ya biz. Şimdi birimizin evinin kadını olması ve market alışverişi yapması akıllara zarar bir durumdu. Poşetlerimizi yüklendik ve bir taksiye atladık eve geçtik.  


Koskoca bir haftasonu çok güzel ağırlandığımı paylaşmam yeterli sanırım. 😊 Ben zor beğenen huysuz bir insan olduğumdan, beni mutlu etmek için mutfaktan çıkmadı Ayşe ve Yusuf. Eh gitmişken beni de çalıştırdılar. Enfes bir karides güveç yaptım onlara. 😊 Neticede yemek benim işim sevgili okuyucu ✋🏽 




Fotoğraflarımız o kadar mutlu çıkmış ki ne kadar özleştiğimizi onlar anlatsın. 


İnsanın gözü görmeden içi rahat etmiyor ya ben gördüm ki aşkın mekanı önemli değil. Özlemenin de mekanı yok. Enlemler boylamlar değişebiliyor bu hayatta. Ama "özlem" gerçekse hep aynı yaşanıyor. 


Benim olduğum masa alkolsüz olur mu? Kıyamadığım bir İtalyan'ı yeni evli çiftimizle yiyeceğim ilk akşam yemeğim için götürdüm. Yaşasın şarap! 🍷




Çeneler işleyince sanırım pestil gibi uyuduk. Pazar günü öğlen saatlerini bulan kahvaltı sonrası tren garına yolculuğumuz kaçınılmaz oldu. Zamanın nasıl geçtiğini ben anlamadım. 


Nostaljik bulduğum tren 100 dk rotar yapmasa sanırım daha az yorgun bitirebilirdim haftasonunu ama dip not: hızlı trenler de arıza yapar unutmayın! 


Cumartesi sanah nasıl kolay gittiysem Pendik'e, pazar akşamüstü Pendik'ten evime işkence ile döndüm. 


Sonraki sefere taksi ya da shuttle şart gibi görünüyor. 


Yazının sonuna kadar okuyan kişiler için özel bir dilekte bulunacağım : özlemini çektiğiniz kavuşmalar en kısa sürede dilerim gerçek olur.🙏🏻


Özlemek çok güzel, kavuşmak ondan da güzel çünkü 😊


Sarılanınız, seveniniz sizi hiç bırakmasın e mi? 


🙏🏻😊💙

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder